Een en al oog

Zodra hun ogen geopend zijn voltrekken de veranderingen zich snel. Het is een enorme verandering in het gezichtje van het kitten, zelfs de eerste dag wanneer de ogen nog spleetjes zijn, is de verandering enorm. De kittens hebben altijd op geluid gereageerd en keren hun hoofdje in de richting van je stem, nu lijken ze met hun ogen naar je te kijken. Niets is minder waar, want de kittens zien de eerste dagen alles wazig, later kunnen ze pas helder zien. Dan kijken ze je met hun prachtige ogen langdurig aan  en je ziet ze denken: “wat is dat nu weer”.

 

Kittens hebben de eerste tijd uitsluitend belangstelling voor hun moeder. Later reageren ze op stemmen. Maar de meeste informatie verzamelen ze met hun gehoor. Met luid gepiep laten ze horen wanneer mammie weer terug komt. Ze letten ook op elkaar en hebben een eigen taal om elkaar op de hoogte te houden van belangrijke gebeurtenissen. Ze krijgen nu ook meer belangstelling voor hun omgeving en kunnen nu ook korte wandelingetjes maken. Waggelend nog gaan ze steeds verder weg en dan roept de achterblijver.

 

Deshima’s dochter is niet zo’n ontdekkingsreiziger, ze blijft liever op de warmte plaat en kijkt wat haar broertje uitspookt. Af en toe roept ze hem en af en toe kijkt hij om, meestal vervolgt hij zijn snuffelend onderzoek.

Op een dag ziet hij zijn omgeving heel helder en dan ontmoet je een heel ander kitten. Nadat je de familie goedemorgen hebt gewenst, wordt je geconfronteerd met een zeer geconcentreerd kijkend kitten. Hij kijkt je langdurig, gefocust en zwijgend aan: “Wat is dat nu weer?”
Lange tijd observeert hij dit nieuwe ding, iedere millimeter van mij gezicht wordt gescand en uiteindelijk wordt de conclusie getrokken:” Aha, dat is de stem”.

 De kittens worden iedere dag gewogen en ze groeien goed. Vooral het katertje is een grote, stoere jongen. Hij is extrovert, heel nieuwsgierig en heel ondernemend.

Toen ik de sturdy niet hoog genoeg dichtritste, probeerde meneertje eroverheen te klimmen. Gelukkig was zijn achterste zwaar en zijn achterpootjes net te kort. Hij heeft nog niet ontdekt dat hij kan springen. Na een aantal verwoede pogingen, besloot hij naar zijn moeder te gaan.

Het is tijd om vast voedsel te introduceren: vlees. We geven premium vlees dat zeer fijn is gemalen, maar toch enig structuur heeft. Ivan smeert wat op zijn vinger en introduceert dit nieuwe hapje. Kittens hebben tot nu toe alleen de ervaring met moedermelk en weten dus niet dat je behalve kunt zuigen ook kunt kauwen.

Het ruikt heel aantrekkelijk en ze hebben beslist belangstelling, maar dat je het kunt eten is iets heel anders.

Zoonlief heeft meteen belangstelling en drukt zijn neus in het vlees. Ivan laat hem eerst een tijdje ruiken en stopt dan een klein beetje in zijn bek. Dat is een hele verrassing en hij trekt in de eerste instantie zijn kopje terug. Na wat gesmak ontdekt hij dat het wel heel lekker is en probeert het vlees te eten. Na korte tijd heeft hij het door en likt het vlees van Ivans vinger.

                                     Je kunt alles tot het tegendeel bewezen is.
                                            














 

 

Sneeuwpret deel 2

Sneeuwpret deel 2

Onze katten zijn graag in de tuin, niet allemaal tegelijk, want iedere kat heeft zijn eigen dagindeling. Sneeuw verandert alles.

In dit blog stelt Baby zich voor, zij is een stoere Bengaal en is graag in de tuin.
De tuin is haar jachtgebied en wanneer zij een vogeltje ziet, roept zij de andere katten om gezamenlijk een jachtfestijn te starten.
Sneeuw vindt ze een nieuwe uitdaging en als eerste staat zij voor de keukendeur en kijkt verlangend naar de tuin.

 

Hoe vang je een roodborst?

Na dagenlang observeren weet je waar hij het liefst zijn liedje fluit.

Verstop je in  struiken in de buurt.

Eindelijk komt het van pas een Sneeuw Bengaal te zijn: ik  heb de beste camouflage.

Daarna is het een kwestie van afwachten en focussen op mijn prooi en geduld heel veel geduld.

 

Baby lijkt een speciale band met mr. Robin te hebben. mr. Robin woont al heel lang in onze tuin, samen met zijn vrouw mrs. Robin.  Zij bouwen geen nest in onze tuin, maar vinden er de insecten waar ze veel belangstelling voor hebben.

Het is een zonnig voorjaar en dus zijn mr. en mrs. Robin iedere dag in de tuin te vinden. mr.Robin heeft dagelijks zijn hele repertoire ingezet om zijn vrouw naar onze tuin te lokken. Roodborstjes zijn weliswaar kleine vogeltjes, maar hebben een verdragend stemgeluid. Ze zijn ook de eerste vogeltjes die onze tuin bezoeken en claimen en Baby is de eerste die de twee ontdekt heeft. Mr. en mrs. Robin zijn heel actief en ze scharrelen door de hele tuin, op zoek naar insecten. Wij gebruiken geen chemische middelen, dus zijn er altijd voldoende insecten te vinden. Ze bouwen geen nest in onze tuin, maar zoeken een plekje in het plantsoentje achter ons huis. Zo hebben ze van alles het beste, een tuin met voldoende insecten een veilige nestplaats in het plantsoentje.
Voor Baby is de tuin de plaats waar ze haar energie kwijt kan en waar ze op jacht kan. Zodra ze in de tuin is rent ze op hoge snelheid haar rondjes, inspecteert de vijver en doet verwoede pogingen in de boom te klimmen, want daar zijn de vogeltjes. Ondanks haar enthousiasme heeft ze nog geen vogeltje gevangen, maar dat mag de pret niet drukken. Ze is net een jaar oud en zal nog veel leren.

Op naar mijn eerste uitkijkpost: onder de Acer. Daar heb ik een uitstekend zicht op de vijver maar ook op de grassen.









De sneeuw heeft alle schuilplaatsen van die kleine rakkers bedekt. Eerst maar eens goed controleren of er niets in de grassen is verborgen. Die rakkers moeten zich toch ergens verborgen hebben.

Eindelijk heb ik de perfecte schutkleur, dit is het ware leven voor een Sneeuw Bengaal.
Er is werkelijk niets te zien en niets te horen. Ik zie dat Ginger ook op zoek is tussen de planten, maar ook niets heeft gevonden.

De beste jachttechniek is afwachten, loeren, luisteren, afwachten, loeren, luisteren, afwachten......

Ik heb niet zoveel geduld en dat afwachten is eigenlijk niets voor mij. Ik jaag het liefst op rakkers die vluchten, dan sla ik razendsnel toe. Ik ben een razendsnelle Sneeuw Bengaal.
Hee, hoor ik daar wat ritselen, zit er een rakker in het gras.

mr. Robin zit in de heg te fluiten, hij daagt me uit. Hij is een snelle rakker.
Krijg ik hem te pakken na een supersnelle sprint?









Ik hoor daar echt wat ritselen, ik weet het zeker! Ik zie nog niet bewegen, maar ik hoor echt iets!



Nee er zit toch niets, jammer.

Niets te zien, niets te horen en ik ruik ook niets. Ik zal nog eens alle grassen onderzoeken.

Gaat het nu nog eens sneeuwen, dat zou heel fijn zijn Ik ben blij met sneeuw!








Tjonge wat maakt mr.Robin een spektakel van zich zelf. Moet je hem nu toch eens horen. Zal ik een poging wagen? Hij zit vlak bij de grond in de heg? Een supersnelle sprint en dan........

Miauw, ik denk dat ik hier rustig blijf zitten, genieten van het zonnetje en eens kijken wat Sammy en Ginger allemaal uitspoken.

 

 







                                    Geniet van iedere vroege voorjaarsdag.
                                                         groetjes Conny

 

                          

 

Sneeuwpret

Het heeft gesneeuwd en de Bengalen kunnen niet wachten om naar buiten te gaan. Ze lopen nerveus in de kamer en verdringen elkaar bij de keukendeur. Wanneer het wachten te lang duurt, besluiten ze ons aan te moedigen. Ieder heeft zo zijn eigen manier en Wasilla is het meest effectief: ze wacht tot we in de keuken zijn, draait haar kopje om, kijkt ons strak aan en begint luid te mauwen. Je zou dan toch verwachten dat we dan begrijpen wat ze graag wil. Wanneer we echter geen aanstalten maken om de keukendeur te openen, besluit ze af te wachten tot het tot ons doordringt en kijkt weer verlangend naar buiten.

Sammy ‘s tactiek is luid en duidelijk, hij miauwt luid ongeacht of we in de buurt zijn. Katers zijn er nu eenmaal van overtuigd dat de hele wereld om hen draait .

 

Ginger neemt de tijd om de veranderende situatie nauwkeurig te onderzoeken. Eerst bekijkt ze haar territorium en de acties van Sammy en Wasilla. Daarna wordt de sneeuw eens goed besnuffeld. Ginger is niet zo blij met de sneeuw op de grond en ze loopt uiterst voorzichtig: stap voor stap en poot voor poot.

Bengalen zijn gewoontedieren en ze hebben ieder een individuele beleving van hun territorium. Ginger heeft haar veranderde territorium onderzocht, ze heeft wat aan het gras geknabbeld en gaat nu op zoek naar die kleine rakkers die altijd wel tussen de planten te vinden zijn. De jacht is geopend! Helaas is er, ook niet na uitgebreid snuffelen, geen prooi te vinden.

 

Bengalen concentreren zich niet zo lang en ze zijn heel snel afgeleid door het kleinste geluid of een kleine beweging in een ooghoek. Als Ginger even opkijkt, ziet ze Sammy in de tuin rondrennen. Meteen is haar aandacht voor de jacht verdwenen en besluit ze samen met Sammy te spelen.

Sammy is duidelijk op jacht en heeft zijn prooi in het vizier. Ginger besluit eens een kijkje te nemen en observeert Sammy ’s acties. Ze ziet de prooi nog niet, maar Sammy lijkt overtuigd. Ginger is in ieder geval klaar voor de aanval: ogen en oren gespitst en een voorpoot klaar voor een razendsnelle actie. Toch besluit Ginger een geschikter uitzichtpunt te zoeken want door het springen van Sammy kan ze zich niet concentreren. Gingers tactiek is het besluipen van een prooi en door Sammy ‘s trammelant is de prooi vast ergens anders. Dan hoort ze opeens geritsel aan de andere kant van de tuin!

 

Wanneer ze denkt de juiste plaats gevonden te hebben begint ze enthousiast te graven. Plotseling stopt ze met graven.
Een paar weken geleden was er een korte vorstperiode en lag er ook sneeuw in de tuin. Ginger is toen op het ijs van de vijver gestapt en toen ze het ijs hoorde kraken, stond ze even stil. Toen er niets gebeurde stapte ze verder het ijs op en met hevig gekraak is ze door het ijs gezakt. Razend snel stond ze weer druipend aan de kant.
Ze kijkt ons aan, waarschijnlijk herinnert ze zich haar avontuur op het ijs, dat is ook begonnen met graven en eindigde met een ijskoud nat pak.

 

 

If you can dream it, you can do it.

Ik ben nu dertien dagen oud en mijn ogen zijn open en dat werd tijd. Ik kan nog niet zo goed zien, maar ik zal iedere dag steeds een beetje meer zien. Voorlopig kan ik vaag wat onderscheiden. Mammie kan ik nog niet zien, maar ik kan haar ruiken en ik kan haar warmte goed voelen. Ik wil het liefst dicht bij mammie zijn. Gelukkig kan ik heel goed horen en kan ik haar al in de verte horen aankomen.

 

 

 

 

 

Voorlopig blijf ik in ons nest met mammie en mijn zusje, allemaal gezellig dicht bij elkaar. We slapen veel en dan dromen we over de twee mooie Bengalen die we later zullen zijn en de avonturen die we later zullen beleven, mijn zusje en ik. Ik word later net zo'n mooie, grote en stoere Bengaal als papa, dat weet ik zeker en mijn zusje wordt net zo mooi als mammie.

 

Gisteren verliet Deshima voor de eerste keer haar nest. De geboorte van haar eerste kittens bezorgde haar veel stress, maar gelukkig waren we in staat een veilig nest voor haar te maken. Dat was een pak van ons hart.
Tot vandaag wilde ze dat haar nest in duisternis was gehuld en dus hebben we de sturdy met een deken bedekt.  Nu vindt ze het goed dat we sturdy voor de helft onbedekt laten. Haar kamer was haar core territorium en ze liet dan ook niemand toe. De andere katten waren altijd betrokken bij alle geboorten en heel vaak lagen er ook andere katten gezellig in het nest bij de nieuwe baby’s. Deshima wilde hier echter niets van weten. Gelukkig zijn wij wel welkom en mogen we haar kittens vasthouden, maar ze houdt ons goed in de gaten. Deshima is een goede moeder en haar kittens groeien goed.

Deshima heeft een zoon en een dochter, haar zoon is een grote jongen en stevig gebouwd. Hij lijkt erg op zijn papa. Hij is erg nieuwsgierig en wanneer ik hem oppak en tegen mijn wang houd, hoor ik hem snuffelen. Hij is geen bangerik en wanneer hij mij uitgebreid heeft besnuffeld, wil hij weer terug naar zijn mammie en roept hij haar met luid gepiep. Deshima komt ogenblikkelijk, kijkt mij aan en verwacht dat ik haar zoontje meteen bij haar breng. Dat doe ik dan ook braaf. Kom niet tussen een Bengaal en haar kitten!

 

Deshima’s baby’s zijn werkelijk allerliefst, ze liggen altijd dicht bij elkaar. Maar zodra mammie komt, beginnen ze luid te roepen, want ze hebben honger en schuifelen dichterbij op zoek naar hun eigen tepel.
Altijd samen; een echte love story

Enjoy the video.

Het is bijna zover, Deshima’s kittens komen eraan.

De laatste weken is Deshima veel zwaarder geworden, maar dat mag de pret niet drukken. Ze waggelt door het huis en haar buik zwiert ritmisch van links naar rechts, maar ze lijkt re geen last van te hebben.

De laatste weken heeft ze speciale kattenbrokken gekregen, zodat ze in optimale conditie is, ze eet ze veel vaker maar met kleinere hoeveelheden. Ze is nog steeds erg actief en klimt met het grootste gemak in alle krabpalen. Deshima heeft altijd de voorkeur gegeven aan hoge plaatsen en dat blijft ze ook doen.